صدای خنده هایت

به باد می‌دهی صدای خنده‌هایت را، ابرها می‌شنوند، عاشق می‌شوند، می‌بارند. به رود می‌سپاری تصویر لبخندت را، دریا می‌بیند، دیوانه می‌شود، می‌خروشد. می‌بینی؟ خنده‌هایت کائنات را به آشوب می‌کِشد نمی‌دانی با منِ دیوانه چه می‌کند.!